روز هشتم ونهم محرم یاد آور دلاوری های حضرت علی اکبر وابو الفضل العباس می باشد زیرا در این روز عمر سعد سپاهیان انبوهی را برای محاصره شط فرات مامور کرد تا از ورود سپاه امام حسین به شریعه فرات  جلو گیری نماید وآن حضرت را نا چار به تسلیم نماید . اما در عین حال اصحاب و یاران امام حسین گاهی خود را در روز هشتم ونهم به شریعه فرات می رسانیدند و برای خیام حرم آب  می آوردند که البته

حلقه محاصره فرات در روز عاشورا تنگ تر شد ومانع رسانیدن آب به خیمه ها شدند. حضرت عباس دلاور بارها در روز های هشتم و نهم (تاسوعا ) تلاش نمود تا برای خیمه گاه آب بیاورد و از این رو ملقب به سقای سپاه امام حسین گردید.مقام وعظمت حضرت عباس (علیه السلام ) بیش از این است که بتوان بر زبان آورد ویا بر روی کاغذ نوشت وهمین بس که امام سجاد (علیه السلام ) در حدیثی که مرحوم شیخ صدوق درکتاب امالی به نقل از ابو حمزه ثمالی از امام زین العابدین (علیه السلام ) روایت کرده است ؛ در باره عمویشان عباس چنین فرموده اند :ابو حمزه ثمالی از حضرت امام زین العابدین روایت کرده است که آن بزرگوار به جناب عبیدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب نظر کرد وگریان شد و فرمود :  روزی شدیدتر نگذشت  بر ییغمبر (ص)از روز احد که کشته شد در آن روز جناب حمزه اسدالله واسد الرسول وبعد از آنروز، روز موته که در او جناب جعفربین ابیطالب (ع) کشته شد سپس فرمود : نیست روزی مثل روز حسین (ع) که جمع شدند سی هزار نفر وگمان می کردند که از امت پیغمبرند وهمه تقرب میجستند بسوی خدا بر ریختن خون آن مظلوم وآن بزرگوار خدا را بیاد آنها می آورد وآنها نپذیرفتند  تا آنکه او را بظلم و عدوان بقتل رسانیدند بعد فرمود : خداوند رحم کند عمویم عباس را پس بتحقیق جان خود را ایثار نمود و امتحان کرده شد وجانش را بقربان برادر خود نمود تا آنکه دو دست او را را قطع نمودند

پس خداوند در عوض دو دست او  دو بال بوی مرحمت فرمود که با ملایکه در بهشت پرواز می کند چنانچه جعفربن ابیطالب دو بال عطا فرمود وان للعباس عندالله تبارک وتعالی منزله یغبطه بها جمیع الشهدا یوم القیامه .یعنی برای عباس در نزد خدا  مقامی می باشد که تمام شهدا به مقام آن حضرت در روز قیامت غبطه می خورند .